Het goede gesprek met elkaar voeren is de basis voor een professionele samenwerking.
Het is de praktijk van alledag. Mensen ontmoeten elkaar op het werk en hebben gesprekken met elkaar. Of juist niet? We zien en horen steeds vaker, dat een goed gesprek tussen collega’s steeds minder plaatsvindt.
Oorzaak waarom men steeds minder een goed gesprek wil voeren
Hoe komt het eigenlijk, dat we op het werk minder geneigd zijn om met elkaar het goede gesprek te voeren. Is het echt iets van deze tijd of is het nu zichtbaarder door de problemen die er spelen. Tussen mensen speelt altijd een dynamiek. We sluiten ons sneller aan bij mensen die ons liggen, hetzelfde denken, meemaken of in de wedstrijd zitten. De andere kant van de medaille. De spiegel die andere mensen ons voorhouden is toch minder fijn om te ervaren. We spreken heel makkelijk uit wat niet goed gaat. We zijn geneigd om sneller over de ander te praten, maar vergeten het gesprek dikwijls met de ander te voeren. Het is meer uitstorten van waar je tegen aanloopt, dan werken aan een professionele samenwerking.
Het maakt niet uit wie je spreekt in een organisatie. Iedereen loopt tegen dezelfde zaken aan als het gaat om het goede gesprek met elkaar voeren. Een directeur die met zijn management de volgende stap wil maken maar zich ergert aan de houding van zijn MT leden. Een leidinggevende die ziet dat er wat speelt in zijn team, maar de vinger er niet duidelijk achter kan krijgen. Het pestgedrag onder volwassen mensen in een werkomgeving waarin het werkplezier snel verdwijnt en roddel en achterklap blijft bestaan. Het effect van wat dit mensen doet is bekend. Het omdraaien van houding en gedrag naar het gewenste gedrag en houding is een uitdaging en een proces tegelijk.
Wat is er nodig om een goed gesprek met elkaar te kunnen voeren?
Het begint met het creëren van een veilige omgeving waarin mensen naar elkaar zaken kunnen uitspreken. Het vraagt van een ieder om de ander te respecteren door ruimte te geven, stiltes te laten vallen, door te vragen als het niet duidelijk is en bovenal te spreken vanuit de ik-vorm. Daar waar het belangrijk wordt voor een ieder zie je snel dat er door elkaar heen wordt gesproken. Men verliest het overzicht en dan is het handig als je een gespreksleider hebt die alles weer in perspectief kan plaatsvinden. De rol van leidinggevende en hoe hij of zij de plek inneemt in het gesprek is zeer belangrijk.
Hoe houd je de balans en waar leg je de nadruk op? Hoe zorg je, dat je zelf eerlijk en goed in het gesprek blijft zitten zonder partij te kiezen? Waar begrens je de ander om in het hier en nu te blijven zonder de oude koeien uit de sloot te blijven halen. Je wilt namelijk dat het niet alleen uitspreken is van wat er bij eenieder speelt, maar dat zaken worden besproken vanuit verschillende gezichtsvelden. Hoe zorg je ervoor dat mensen anders gaan kijken naar de situatie. Dat men begrip krijgt hoe de ander in de wedstrijd zit. Wat het met de ander doet. Het vraagt van mensen veel en zeker als het gaat om willen kijken naar je eigen handelen in de manier van communiceren met de ander. We hebben het hier dan over zelfreflectie en het bevorderen van bewustwording. Waar een wil is, is een weg.
Vaak zie je binnen teams, dat men over de situatie wel wil praten en sterker nog graag alles wil belichten. Het lijkt ook wel een manier om de confrontatie met elkaar uit de weg te gaan.
Als je goed luistert naar mensen dan vang je signalen op waar men in de samenwerking elkaar ontwijkt, vermijdt, het gesprek niet meer aangaat, een weg vindt om elkaar een tijdje niet te hoeven zien. Het is niet zo, dat mensen niet het gesprek met elkaar aangaan. In mijn werk ervaar ik dat het goede gesprek voeren lastiger is, omdat er veel emoties en andere denkwijzen aan ten grondslag liggen om het goede gesprek te voeren.
Waar twee botsen hebben twee schuld
Als je na de eerste keer een negatieve ervaring hebt gehad is de stap, om nogmaals het gesprek aan te gaan met iemand die je niet ligt, nog lastiger. Waar twee botsen hebben twee schuld oftewel je hebt elkaar nodig om van elkaar te leren en er samen uit te komen. Natuurlijk zijn er situaties te bedenken waar al snel helder wordt, dat er geen resultaat meer te behalen valt. En dan is de leidinggevende aan de beurt om hier zijn/haar leiderschap te tonen. We zouden eigenlijk vaker het gesprek met iemand moeten aangaan, die verder van ons afstaat. Zeker als er nog niets tussen elkaar speelt. Dus een gezond gesprek voeren om te leren van de ander om hiermee zelf beter in staat te zijn om het goede gesprek te voeren.
Hoe kan je iemand aanspreken. En dan toch een goed gesprek met iemand voeren. Wat heb je in je eigen team met elkaar afgesproken over hoe we het goede gesprek met elkaar voeren. Er zijn vier heldere stappen die je kan gebruiken om te komen tot een goed gesprek.
Ben je benieuwd welke deze zijn neem dan contact met mij op.
